Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά

Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές, κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τους χάρισες ποτές

Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιά

Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς, ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς

Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά

Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές,κι απ' του κήπου σου τη βρύση δεν τους δρόσισες ποτές

Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά.

..........................................................................

Αφιερωμένο στον υπέροχο αδελφό μου, στον Υποστράτηγό  μας που μας κοιτάει όλους πια από εκεί ψηλά...Πόση υπερηφάνεια νιώθουμε για σένα αδελφέ μου που μας τίμησες με την ύπαρξή σου! Η "Αθανασία"  έκανε για σένα την εξαίρεση και σε άφησε να την κερδίσεις!